dissabte


No sé - no- on és... On?

           Ai!
                            on anem?
     no és on sóc?
                                     no tinc ni cinc
ni ton cos
                      no sé on mena,
                noia.
“Ara cal… Ara no…” - diu – “Què feu? Qui donarà la cara?”

L'art semestral.

Ada rima, ves! A l'art necessita mirar i Matisse centra la seva mirada.

L'ateu que feu "Què tal?"

Reseu, diu, que Déu...    
                              qui deu ser?

Art, ella, la lletra.

Art:
Ella l'adora. Jeu, que ja roda la lletra.

Ara cartell edita, d'or brodat i de lletra cara.


SÈRIA LLEI: 


Som sols i ella fa lletra: “L’edifici fi de l’art.” Ella fa lleis. 



“L’OSMOSI: ELLA I RES “
L’art:  Somia i mostra’l.
ART, ELLA L’ATRAU. DU ART A LA LLETRA.
Traça dualitats. El seu art, ai!, anima i, de dia, mina i atrau;  és l’estat i l’audaç art.

Art, Laia. Nu, ert, net... i nauta: Fàtua nit entre una i altra

  La contrapart (l'altra part no cal).